آلزایمر آلزهایمر متخصص مغز و اعصاب دکتر مغز و اعصاب پزشک مغز و اعصاب دکتر عباسیون
آلزایمر آلزهایمر متخصص مغز و اعصاب دکتر مغز و اعصاب پزشک مغز و اعصاب دکتر عباسیون
آلزایمر آلزهایمر متخصص مغز و اعصاب دکتر مغز و اعصاب پزشک مغز و اعصاب دکتر عباسیون
آلزایمر آلزهایمر متخصص مغز و اعصاب دکتر مغز و اعصاب پزشک مغز و اعصاب دکتر عباسیون

آلزهایمر

بیماری آلزهایمر شایع ترین و مهم ترین بیماری تحلیل برنده مغز از نظر هر پزشک مغز و اعصاب است به گونه ای که طبق آمارهای غربی 8% انسان ها بعد از 85 سالگی دچار آن می شوند .این بیماری به دو شکل تک گیر و ارثی مشاهده می گردد که نوع تک گیر آن شابع تر است. در این بیماری پیش رونده که اغلب به صورت دیررس (پس از 65 سالگی) بروز می نماید قشر مغز به طور شدید و فراگیری به ویژه در لب های پیشانی، گیجگاهی و آهیانه آتروفی پیدا می کند و بطن های طرفی و بطن سوم مغز بزرگ می شوند، همچنین شکنجهای قشر مخ باریک و شیارهای آن گشاد می گردند.کاهش شمار یاخته های عصبی مغز و کم شدن اندازه و تغییر شکل نورون های باقی مانده نیز از دیگر نشانه های بیماری آلزهایمر هستند.از نظر آسیب شناختی این بیماری با پیدایش تعداد زیادی پلاک های پیری برون سلولی، کلافه های نوروفیبریلی درون سلولی و رسوبات آمیلویید عروقی مشخص می شود.

علل بروز آلزهایمر:

طبق نظر پزشک مغز و اعصاب علاوه بر استعداد فامیلی و ژنتیکی عوامل مستعد کننده دیگری وجود دارد که عبارتند از:

  1. سن بالا
  2. سطح تحصیلات پائین
  3. فشار خون های بالای کنترل نشده
  4. ضربه های مکرر مغزی
  5. هیپوگلسیمی مکرر
  6. کمبود استروژن
  7. چربی خون بالا
  8. مصرف سیگار
  9. بالا بودن سطح آلومینیوم خون
  10. سرب بالا در خون
  11. کوچک بودن جمجمه
  12. مصرف کربوهیدرات زیاد
  13. مشروب خواری بیش از حد
  14. دپرسون
  15. بیماری قلبی عروقی
  16. بی خوابی های مکرر شبانه
  17. سندرم داون
  18. مجرد زندگی کردن

فاکتورهایی که ریسک بروز آلزایمر را کاهش می دهند:

  1. سطح تحصیلات بالا
  2. استروژن خون
  3. مصرف منظم ضد التهاب های غیر استروئیدی
  4. مصرف منظم استاتین ها

نمودهای بالینی بیماری آلزهایمر:

شروع بیماری بی سر و صدا و بیش تر با اختلال حافظه نزدیک و فراموشی می باشد به طوری که فرد مبتلا ممکن است یک سوال را چندین بار بپرسد.در مراحل آغازین ممکن است بی قراری ، تشویش، افسردگی، وسواس، اشکال در قضاوت، حالات پارانوئید، اختلال در خواب و کم اشتهایی پیشتاز نشانه های بعدی باشد.

یکی از مسائل شایعی که هر پزشک مغز و اعصاب با آن مواجه شده این است که بیماران وقتی از خانه خارج شده گم شده و نمی توانند منزل خود را پیدا کنند یا اکثراً شیئی را که در جائی گذاشته اند، پیدا نمی کنند و یا در شناخت اطراف خود اشتباهات فاحشی می کنند مثلاً تصور می کند دخترش همسر اوست و حتی نام فرزندان خود را فراموش می نماید و بسیاری از همراهان از این شاکی هستند که بیمار یک سوال را چندین بار می پرسد.

با پیشرفت بیماری اختلال آگاهی به زمان، مکان، و اشخاص بروز می کند و به تدریج رفتار، گفتار و نوشتن بیمار دچار اشکال شده سپس نشانه های مراحل پایانی پدیدار می شوند که عبارتند از نمودهای خارج هرمی، آپراکسی، آگنوزی، دیسارتری شدید، آفازی، پرش های میوکلنیک ،بی اختیاری پیشاب و مدفوع ، بی تحرکی و افتادن به یک زندگی نباتی ناخوشایند و  سرانجام مرگ در اثر عفونت یا عوامل دیگر.

علائم بیماری:

از یاد بردن مکان، اشیاء، فراموش کردن اشخاص و نتم
انها و گم کردن کلمات و پرسیدن سؤالات مکرر از جمله علائم این بیماری می باشد که به تدریج ایراد در قضاوت ، استدلال نمودن ، و اشکال در شمارش، محاسبه میگردد.
با پیشروی تخریب به سمت عقب مغز بیمار حتی خاطرات ارزشمندش را از یاد برده و به مرور بیماری حرکت و تنفس را درگیر نموده و قلب را از کار می اندازد.

سیر این بیماری حدودا بین 8 تا 10 سال میباشد.
از افرادی که بالای دهه 60 هستند از هر 10 نفر یک نفر مبتلا به این بیماری میشوند.
راه های تشخیص این بیماری شرح حال و بسیاری ازتست های ارزیابی شناختی و مصاحبه بالینی ، ام ار ای و Brain spect است
معمولا بیماران آلزایمری در خطر عفونت ، سوء تغذیه ، صدمات بدنی میباشند.

راه حل های مؤثر برای رفتار با بیماران دارای آلزایمر:

1. به جای توجه به رفتار نا مطلوب این بیمار به احساسات بیمار که باعث این رفتار میشود توجه کنید.
2. رفتار تکراری بیمار را به فعالیت مبدل کنید
3. صبور باشید و به آرامی با وی رفتار کنید.
4. پاسخ بیمار را بدهید.
5. بیمار را به کاری مشغول کنید.

در ابتدای بیماری از تقویت کننده های حافظه برای بیمار استفاده کنید برای مثال اگر سوالی را تکرار میکند ،تاریخ و روز و عکس هایی را برای بیمار همراه پاسخ به سوالش یاد آوری کنید.
اگر رفتار پرخاشگرانه دارد ببینید چه حادثه ای رخ داده که باعث این رفتار شده.
به علت کاهش حافظه و سردرگمی ممکن است بیمار نسبت به اطرافیان احساس بد بینی کند و یا به آنها تهمت دزدی بزند، بیمار چیز هایی را که میبیند و میشنود به طور دیگری تفسیر میکند اما شما نباید در مقابل بیمار به حالت دفاعی برخورد کنید و تلاش نکنید بیمار را متقاعد کنید. حواس او را به کار دیگری متوجه کنید و بیمار را آرام کنید.
اضطراب و بیقراری بیمار ممکن است آرام و قرار را از او بگیرد لذا شما سعی کنید به او اطمینان و آرامش بدهید و به او بفهمانید شما برای آرامش او آنجا هستید.

برای این بیماران حوصله کنید و انعطاف داشته باشید.