مغز انسان و رفتارهای جنایتکارانه

در ۱۹۶۲، اورلیک ماینهوف، یک روزنامه نگار معمولی در آلمان غربی بود، بدون هیچ سابقه ای از خشونت. در همین سال، تومور خوش خیمی در مغز وی تشخیص داده شد. جای این تومور در نزدیکی آمیگدالا (هسته ای در لوب گیجگاهی ) در مغز می باشد و بر رفتارهای خشونت بار در انسان، تأثیر گذار است. پس از جرّاحی و برداشتن تومور، شخصیت اورلیک تغییر کرد. در سال ۱۹۶۸، اورلیک گروه تروریستی بادر – ماینهوف (شاخه ارتش سرخ آلمان غربی) را ایجاد کرد که بعدها، مسئولیت چندین ترور در آلمان غربی را بعهده گرفت .

در موردی دیگر، چارلز ویتمن، یک مهندس عادی و خانواده دوست، در ۱۹۶۶ در تگزاس، به طور ناگهانی، مادر و همسر خود راکشت و سپس به برج دانشگاه آستین تگزاس رفته و شروع به تیراندازی کرد، که باعث کشته شدن ۱۶ دانشجو شد، قبل از آنکه خود ِ وی توسط پلیس کشته شود. او به مدت یک سال از سردردهای شدید رنج میبرد. در نوشته ای که او در کنار جسد همسرش گذاشته بود، اذعان کرده بود که هیچ دلیلی برای کشتن مادر و همسرش ندارد. بعد از مرگ او و کالبدشکافی جسدش، توموری بدخیم در ناحیه آمیگدالا ی مغز وی دیده شد.
اینها دو نمونه از رفتارهای جنایتکارانه، در نتیجه تأثیر حضور تومورهای مغزی در بعضی افراد هستند، اما در بسیاری از جنایتکاران، بررسیهای مغزی، حضور ِتومور و یا ضایعه شبیه آن در آمیگدالا را، نشان نمیدهند. این سوال کماکان برای پژوهشگران ِ چگونگی ِ عملکر د ِ مغز مطرح است، که آیا جنایتهای بشری، میتوانند در نتیجه اختلالات شبکه های خاصی در مغز باشند؟!

در خصوص مغز انسان و رفتارهای جنایتکارانه در سال ۲۰۱۷ مایکل فاکس و همکارانش ، نتیجه پژوهشهای خود را بر روی ۱۷ فرد جنایتکار که ارتباط ضایعات مغزی آنها و انجام جنایت در دادگاه اثبات شده بود را، منتشر کردند ( مجله PNAS آوریل ۲۰۱۷). محل ضایعات در مغز در مکانهای مختلف بود ولی نقطه مشترک آنها این بود که همگی در قسمتی از یک شبکه خاص در مغز که مسئول «قضاوتهای اخلاق moral judgment » هست وجود داشتند. یک یافته جالب این بود که این ضایعات در شبکه «همدلی یا empathy» نبودند، بلکه بیشترین ضایعات در قسمت جلویی قشر پیشانی ( اوربیتو فرونتال کورتکس و ونترومدیال پری فرونتال) بودند که بیشترین نقش را در قضاوتهای اخلاقی دارد. این یافته سپس در یک گروه ۲۳ نفره از جنایتکاران، مورد پژوهش قرار گرفت و درستی ِ آن کماکان تایید شد.

این پژوهشها، نشان داد که چگونه فقط بعضی از بیماریها و ضایعات مغزی سبب رفتارهای جنایتکارانه میشوند. همچنین پژوهش ها برای اولین بار، به نقش اختلال شبکه مغزی که مسئول قضاوتهای اخلاقی است، در ایجاد رفتارهای جنایتکارانه اشاره میکند. چنین یافته ها یی، بالقوه، تاثیر مهمی بر روی دیگر مطالعات رفتاری، و همچنین سیستم های قضایی دارند.